| |
وب : | |
پیام : | |
2+2=: | |
(Refresh) |
افتادن در دام خطای هزینهی هدررفته
فیلم افتضاح بود. بعد از یک ساعت، در گوش همسرم گفتم "پاشو برویم خانه". گفت "بهیچوجه. قرار نیست سی دلارمان را دور بریزیم." با اعتراض گفتم "این توجیه درستی برای ماندن نیست. چه بمانیم و چه برویم، سی دلار را خرج کردهایم. این عامل نباید در تصمیم ما نقش داشته باشد."
روز بعد، در یک جلسهی بازاریابی شرکت کردم. چهار ماه از شروع فعالیت کمپین تبلیغاتی میگذشت. حتي یکی از اهدافمان نیز محقق نشده بود. به نظر من بهترین راه، انصراف از کمپین بود اما مدیر تبلیغات با اصرار میگفت "ما سرمایهگذاری زیادی برایش انجام دادهایم. اگر الان متوقفش کنیم، یعنی همهی این هزینه ها بیدلیل بوده." او هم یکی از قربانیهای خطای هزینهی هدر رفته است.
سرمایهگذاران اغلب قربانی این خطا هستند. بیشتر وقتها، تصمیمهای تجاریشان را براساس قیمت خرید میگیرند. آنها میگویند: "پول زیادی به خاطر این سهام از دست دادهام، الان نمیتوانم بفروشمش." به شکل طنزآمیزی، هر چه سهامی ضرر بیشتر بدهد، سرمایهگذاران، تمایل بیشتری برای نگهداشتنش دارند.
کنکورد، نمونه بارز یک پروژهی ناموفق دولتی است. هر دو طرف قرارداد (بریتانیا و فرانسه) از مدتها قبل میدانستند تجارت این هواپیمای مافوق صوت هرگز به صرفه نبوده، اما کماکان به صرف مبالغ هنگفت ادامه دادند، شاید فقط برای حفظ ظاهر. به همین دلیل، اغلب خطای هزینهی هدر رفته را اثر کنکورد هم مینامند.
تاریخ ارسال پست: 22 / 10 / 1395 ساعت: 12:23 قبل از ظهر